27 juni 2015 Ankerlia – Birtavarre (11km)

Na ons ontbijtje zien we steeds meer blauwe lucht; het wordt een prachtige dag voor onze wandeling! Ankerlia, vroeger Ankerlien was rond 1900 een kopermijnvestiging. De restanten ervan liggen her en der verspreid in de omgeving. Als we de parkeerplaats verlaten komen we al gauw bij de eerste ruïnes van de ovens waarin het koper van het gesteente werd gescheiden. Heel interessant om deze echte overblijfselen als een puzzel in elkaar te leggen. We lopen langs restanten van woningen, een lift, de plaats waar de smid zijn werk deed en nog meer zichtbare herinneringen van die tijd. Als we verder lopen staan er een paar rendieren op zo’n 50 meter afstand. Als wij verder lopen trekken ze zelfs een stukje met ons op. Wat zijn het prachtige dieren!

Het gaat langzaam bergopwaarts maar zonder enige problemen bereiken we het eindpunt, een loopbrug over een enorme kloof. We hadden een hangbrug verwacht maar het is een gewone brug. Onder de brug dendert (zo’n 130 meter in de diepte) het water van de om ons liggende watervallen naar beneden. Het is geweldig om hier eventjes over de rand te hangen. De brug wordt gebruikt voor bungeejumpen en we zien een paar jonge mensen de sprong wagen terwijl wij onze koffie opdrinken. Echt kicken hoor!

We lopen het gemakkelijke deel van de route aan de andere kant van het water terug richting camper. Als we beneden zijn willen we toch ook nog wel de ‘Monte Carlo groeve’ bekijken dus we lopen nog een keer omhoog. Maar dit is wel een flinke klim. Al zigzaggend komen we boven en kunnen we een stukje in de kopermijn. Het ‘hol’ is donker en er ligt veel water in. We gaan dan ook niet verder dan 20 meter. Daarna weer naar beneden richting camper. Onze Luna voorop en wijst de weg. Alsof ze sporen heeft achtergelaten: ze neemt exact dezelfde route (inclusief afkortingen)! Om half zes zijn we beneden en besluiten we om toch een paar kilometer terug op de camping te gaan staan. Zo kan ik nog een paar wasjes draaien. Zo gezegd, zo gedaan. Johan bakt op de camping buiten een heerlijke maaltijd en dankzij de uitstekende wifi kletsen we even lekker bij met thuis.

We krijgen Franse buurtjes en we begroeten ze vanachter het glas met onze opgeheven glazen. Spontaan nodigen ze ons uit voor een biertje. Johan steekt een kampvuur aan en met z’n viertjes wordt tot in de kleine uurtjes Frans, Duits of 'Twengels' gesproken. We hebben in ieder geval wel begrepen waar het om gaat. Genieten! :-)