30 juni 2015 Sommarøy – Bjerkvik (275 km)

Jawel, gisteren hebben we dan eindelijk de middernachtzon gezien! Daardoor werd het wel wat later dan het ‘op tijd naar bed’ wat we gepland hadden, maar het was het opblijven meer dan waard. Wat een lange schaduw hadden we en wat had de zon nog een kracht! Een echte belevenis dat je midden in de nacht nog in de zon kunt zitten.

Maar het ‘op tijd eruit’ hebben we wel volgehouden. Half acht eruit, lekker douchen en om negen uur verlaten we Sommarøy. We nemen van hieruit de zuidkant van het eiland Kvaløya. Heel vreemd; er staan plaatsnamen op de landkaart die we niet tegen zijn gekomen, en op de borden langs de weg stondenplaatsnamen die niet op de kaart stonden. Al met al, een rit zonder aanknopingspunten. Maar wát een geweldige route langs het Straumsfjorden. Een absolute aanrader!

Aan de zuidoostkant verlaten we Kvaløya richting Balsnes door middel van een tunnel. Aan de linkerkant zien we ineens de brug van Tromsø weer liggen aan de andere kant van het water. We vervolgen de 858: opnieuw geen aanknopingspunten met de kaart. Het water aan de ene kant en de ongerepte natuur aan de andere. Omringd door bergen waarvan de toppen wit zijn. Het zonnetje. Blauwe lucht. We genieten op en top!!! We vallen gewoon van het ene schilderij in het andere plaatje.
Bij Skjœret vervolgen we de 858 maar bij Storsteinnes verlaten we deze weg alweer. We rijden opnieuw een prachtig natuurgebied in. Het Sagelvvatnet, een groot meer, in combinatie met de weerspiegeling van de bergen Strupfjellet levert adembenemende plaatjes op. We blijven ook telkens onze handen in de lucht steken als we weer een ander landschap inrijden. Termen als ‘onvoorstelbaar’, ‘geweldig’ en ‘woow’ worden toch wel regelmatig door ons gebruikt.

Uiteindelijk komen we weer uit op de E6 die we ook na een paar kilometer alweer verruilen voor de 857. We hebben echt een binnendoor-weg-dag. Ook hier een groot meer met ongerepte wildernis. Tot aan Skjold, daar gaan we op de 87 bijna tot aan Bardu. We willen graag naar de Malsevfossen: een vistrap voor zalm. Gelijk bij aankomst zien we de grote fossen (watervallen) en ik krijg medelijden met de zalm. Maar niet voor lang, want de mens heeft een trap aangelegd zodat de zalm wat gemakkelijker naar boven kan komen (en misschien ook gemakkelijker gevangen kan worden?). We lopen langs de trappen en aanschouwen het waterspektakel van de grote waterval, maar waar we ook kijken, geen springende zalm te zien. Misschien hebben ze middagpauze? Gelukkig is er een (veel te klein) aquarium waarin vijf dikke zalmen zwemmen van zo’n 14 kilo per stuk. We besluiten de tocht van 3 kilometer naar Bardu te gaan wandelen. Maar eenmaal aan de wandel draaien we al gauw weer om. Geen waterval te bekennen en de uitleg is allemaal in het Noors, dus we begrijpen niet goed waar we lopen en wat we er doen.

We vervolgen onze reis zuidwaarts op de E6. Vlak voor Narvik keren we de E10 op en arriveren we in Bjerkvik (N68.546706 E17539261). Daar zoeken we ons een mooi plekje aan de jachthaven van het Herjangsfjorden.

We kijken uit over de witte met sneeuw bedekte bergtoppen. Het blauwe water. Om ons heen zwemmen bruinvissen en vliegen zeemeeuwen. We drinken al genietend een biertje en na het eten gaat Johan nog even vissen. En jawel, dit keer vangt hij geen bot maar twee enorme sei (Noors voor beginners: dit zijn koolvissen). En hij vangt ook een mooie torsk (dat is dus een kabeljauw) maar die gooit hij weer terug; ik vond 1 vis eigenlijk al voldoende. Eén koolvis heb ik zelf schoongemaakt (de eerste vis die ik heb schoongemaakt, mam!) en die gaat morgen op de barbecue. Ene Arthur uit Glane – de wereld is écht klein – heeft me voorgedaan hoe de vis schoongemaakt moest worden en ik deed ‘m daarna het kunstje na. De vis ligt schoon en ingezouten in de koelkast voor morgen!

De zon zakt achter de bergen. We genieten nog even na van alle indrukken die we vandaag hebben opgedaan; het zijn er eigenlijk te veel…

Deze tocht hebben we overigens bewust niet met de boot van Gryllefjord naar Andenes gemaakt omdat we anders de Malsevfossen zouden missen, en de fjorden, en de natuur, en de bergen, en en en … :-)

O, en Karla, die kar van gisteren is inderdaad de fietskar van Luna. Ze is al bijna 11 en rent niet meer zo lang. :-)
(sorry, totaal geen internet op 30-6, vandaar later geplaatst... en slechts een paar foto's kunnen plaatsen; de rest volgt zodra ik weer fatsoenlijk internet heb)