10 juli 2015 Lande - Høylandet (257km)

Gisteren de hele avond op de uitkijk gezeten. Een aantal keren de wekker gezet om ook in de nacht te spotten. Zelfs Johan ging er om vijf uur nog uit… voor een toiletbezoek ;-) Helaas… alweer geen levende wilde eland gezien! We vragen ons steeds vaker af of ze wel echt bestaan of dat het een verzinseldier is…..

We vertrekken weer mooi op tijd van de spottersplek en volgen de 76 westwaarts richting Brønnøysund. Wát een geweldige weg is dit. Schitterende uitzichten over kleine meertjes, lieve huisjes, wildernis, van alles komen we tegen. Ondanks de regen en de laaghangende bewolking geeft dit land ons ook vandaag weer telkens een nieuwe verrassing. Wat een natuur en wat een fantastische weg om te rijden. Terug op de Rv17 merken we dat er meer campers en auto’s rijden.

We gaan noordwaarts op de 17 maar gelijk weer zuidwaarts de 76 op richting Torghatten. Dat is een berg die rond de ijstijd is uitgehold door moeder natuur. Het gat is helemaal door de 120 meter hoge berg heen geslagen. Dat willen we wel eens van dichtbij bekijken. De eenvoudige wandeling er naar toe en weer terug nemen in totaal 1,5 uur in beslag. Het is een half uurtje omhoog lopen maar zeker de klim waard. Boven staan we in een enorm gat van 35 meter hoogte en kijken we door de 160 meter diepe berg. Schuin beneden ons liggen prachtige eilandjes. We nemen de 108 treden tellende trap naar beneden en kijken terug om hoog. Wat een schitterend natuurfenomeen is dit.

Terug naar de camper en vervolgens de Rv17 weer op richting zuiden om binnen een half uurtje met de boot van Vennesund naar Solstad te varen. Vanaf Kjelda is het net of we in Oostenrijk rijden. Alleen de fjorden en de borden verraden dat we in Noorwegen rijden. Als we Foldereid zijn gepasseerd nemen we (op mijn aanraden…) de weg die in het verlengde ligt met de 770. Op de kaart is die weg ‘wit’ maar door de voorruit gezien is het een rode gravel/zandweg. Na acht kilometer hobbelen zonder een geschikt plekje gevonden te hebben, keren we al hobbelend terug. Dat waren 16 kilometers door rode modder en zand… De camper is niet meer wit maar rood-bruin!

We besluiten een camping op te gaan maar de ene na de andere is gesloten wegens opheffing. Alle huizen staan leeg. Het water is afgesloten (dat hadden we nou nét nodig) en het ziet er zielig en uitgestorven uit. Zo zien we hier zoveel huizen; leeg en verlaten of vervallen. Dus rijden we door met onze smerige survival-camper. Bij een tankstation mogen we even de waterslang gebruiken om in ieder geval het opstapje even schoon te spuiten zodat we weer fatsoenlijk in en uit kunnen stappen. Maar dan gaan we toch echt op zoek naar een overnachtingsplek.

Die vinden we vlak na Høylandet, net voor de afslag Åvassmarka aan het Grungstadvatnet. Daar kunnen we de camper prachtig gecamoufleerd opstellen tegen de bomen bij het rustige meertje. Een heerlijke plek met een aantal picknickplaatsen en een (droog)toilet zoals je die in Noorwegen vaker ziet. Dat hebben die Noren prachtig voor elkaar! We hebben de hele plek voor ons alleen. Het is volop genieten en we vervelen ons geen moment!!!

En ach, we hebben in ieder geval wel IETS achterop de camper gekregen. Maar dat is géén sticker....... Zie foto 5! :-)